Η Ζωή Είναι Κουφοντίνας

Οι νέες τεχνολογίες προσδίδουν πρωτόγνωρη εκφραστικότητα στην ποίηση:

Είσαι μοναδικός κι ωραίος
Ο πρώτος και ο τελευταίος
Άρχοντας των Δαχτυλιδιών
Αγαπημένος των Θεών.

Θα ζήσεις μια ζωή μεγάλη
Για σένα ισχύουν νόμοι άλλοι
Είσαι μεγάλος και σπουδαίος
(Πολύ απλά, είσαι ένας νέος).

Έχεις, νομίζεις, απαντήσεις
Ξέρεις πως δε θα την πατήσεις
Είσαι της Γης ο ομφαλός
Είσαι κι εγώ δεν ξέρω ποιος
(Ίσως ο ίδιος ο Θεός).

Ήρωας μέσα στο μυαλό σου
Στο ιδανικό βασίλειό σου
Που τη δική σου μοίρα ορίζεις
Κι από τους άλλους ξεχωρίζεις.

Μα ξαφνικά και εν αιθρία
Κάτι χαλάει την αρμονία
Σκάει ένας πυροκροτητής
Και ψάχνεις μέρος να κρυφτείς.

Οι φίλοι δε σ’ αναγνωρίζουν
Οι πρώην σύντροφοι σε βρίζουν
Βρίσκεσαι επικηρυγμένος
Και χειροπόδαρα δεμένος.

Γιατί η ζωή είναι Κουφοντίνας
Είναι κελί στην Μπουμπουλίνας
Κι εκεί που λες «έπιασα πάτο»
Κι ότι δεν πάει παρακάτω
Κάτι συμβαίνει τελικά
Σε ρίχνει ακόμα πιο βαθιά
Γιατί η ζωή
Είναι βαρέλι δίχως πάτο
Παρακάτω
Παρακάτω
Και πιο κάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω
Παρακάτω

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.