Μεταμεταπολίτευση

Εδώ λοιπόν, στη ρωγμή του χρόνου, στο ξεκίνημα της μεταμεταπολίτευσης, τώρα που ο δικομματισμός πέθανε, έφαγε τις σάρκες του κι οι σχολιαστές ψάχνουν να βρουν αν ήταν αυτοκτονία ή δολοφονία, μια ανάρτηση εκ δεξιών και ευωνύμων για φίλους και όχι μόνο.

Ας αρχίσουμε από τα ευώνυμα: συγχαρητήρια στον ΣΥΡΙΖΑ και πολύ χαίρομαι που ένα κόμμα με τέτοιες θέσεις για το μεταναστευτικό, επιβραβεύτηκε τόσο ηχηρά στην κάλπη. Αν υπολογίσουμε και τον Κουβέλη και το ΚΚΕ που έχουν παρόμοιες θέσεις (αλλά δεν τις προβάλουν και τόσο εμφατικά), διάφορα μικρά κόμματα (Οικολόγοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λπ.), θέλω να πιστεύω κι ένα κάποιο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, τότε μπορούμε να πούμε ότι οποιαδήποτε φοβική «λύση» για το μεταναστευτικό θα βρει απέναντί της τον ηθικό αποτροπιασμό της μισής χώρας τουλάχιστον (χώρια που θα βρει επίσης απέναντι την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, τα ξένα ΜΜΕ, την ξένη κοινή γνώμη, πολλές ΜΚΟ κ.ο.κ.).

Το άλλο πολύτιμο σημείο στο οποίο μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να σπάσει την κυρίαρχη αφήγηση, κυρίως στα μεγάλα ΜΜΕ, για τη «χώρα», την «Ελλάδα», την «πατρίδα» και τη σωτηρία της ή το μέλλον της κ.λπ. Λες κι η χώρα είναι κάτι μονολιθικό, μια κοινή κουβέρτα που σκεπάζει όλες τις διαφορές και τις υπαρκτές αδικίες. Πιστεύω/ελπίζω λοιπόν ότι μια ένεση ΣΥΡΙΖΑ τώρα θα είναι καλό τονωτικό ταξικότητας για όλες τις αφηγήσεις-μενίρ που παραβλέπουν τους μηχανισμούς της εκμετάλλευσης στο όνομα μιας «πατρίδας», έτσι γενικά, που πρέπει κάπως να «σωθεί».

Ελπίζω επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αρκετά τολμηρός για να ρίξει στο τραπέζι και θέματα-ταμπού. Να ζητήσει, ας πούμε, δημόσια και επίσημα από την Εκκλησία να κάνει μια γιγαντιαία δωρεά υπέρ Δημοσίου από την περιουσία της, καθώς και να παραιτηθεί οικειοθελώς από ένα μεγάλο μέρος των κρατικών απολαβών της• το βασίλειο το δικό μου δεν είναι του κόσμου τούτου κ.λπ. Ή τα στρατιωτικά θέματα: έχουμε άραγε τώρα τέτοιες πολυτέλειες για προαιώνιους εχθρούς κι αρπακτικούς γείτονες; Μήπως να μην έχουμε και τόσο προαιώνιους εχθρούς, είναι ακριβοί, κοστίζουν χρήματα για εξοπλισμούς (και μίζες), για μισθούς στρατιωτικών, κοστίζουν σε άπειρες χαμένες εργατοώρες μέσα στα στρατόπεδα – μήπως δε βγαίνει ο λογαριασμός και να ψωνίσουμε φτηνότερα; Δεν είναι η ώρα τα σπαθιά να γίνουν αλέτρια;


*  *  *  *  * 

Ας πάμε και στα δεξιά: η ΔΡΑΣΗ/ΦιΣ μού θυμίζει αυτό το γνωστό φιλμάκι: δεν αρκεί να λες κάτι, πρέπει να βρεις και τον σωστό τρόπο να το πεις, εδώ είναι η τέχνη. Να το κάνεις υπόθεση πολλών ανθρώπων. Δηλαδή, είδα μέσω Buzz την καλογυρισμένη αλλά άνευρη ταινία που ετοίμασε ο Νίκος Περάκης κι έφριξα!... Παιδιά, συζητάτε για την κρίση, την ανεργία, τα λουκέτα, τις πιθανές διεξόδους κ.λπ. καθισμένοι στo Θησείο;! Το εφέκτ της ταινίας θα ήταν ασύγκριτα ισχυρότερο αν περπατούσατε και κοιτούσατε γύρω σας – κι ας λέγατε τα ίδια ακριβώς πράγματα. Δεν το καταλαβαίνετε ότι, καθισμένοι στην άνεση του Θησείου, ακυρώνετε ό,τι κι αν λέτε; Ο κόσμος καίγεται, φοβάται, αγωνιά, κι εσείς του δίνετε μια στατική εικόνα ολύμπιων θεών, απομακρυσμένων από τους κοινούς θνητούς, που συζητάνε ακαδημαϊκά και απερίσπαστα.

Το μήνυμα δεν είναι μόνο το περιεχόμενό του – άλλo είναι να πεις σ’ αγαπώ με e-mail, κι άλλο να το πεις με κραγιόν στον καθρέφτη.


*  *  *  *  * 

Και τέλος, ας ηρεμήσουμε όλοι μας λίγο. Το μέλλον ούτως ή άλλως είναι αόρατο κι εξαρτάται από παράγοντες που δεν ελέγχονται από οποιαδήποτε διαδικασία εθνικών εκλογών, σε οποιαδήποτε χώρα. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή. Οποιαδήποτε «λύση» εφαρμοστεί είτε στο οικονομικό είτε στο μεταναστευτικό πρόβλημα, θα έχει οπωσδήποτε και απρόβλεπτες συνέπειες που θα πιάσουν όλους απροετοίμαστους. Κανείς δεν μπορεί να είναι 100% σίγουρος ότι κάτι που τώρα μοιάζει φάρμακο, δε θ’ αποδειχθεί τελικά αρρώστια• ή ότι κάτι που τώρα μοιάζει αρρώστια, δε θ’ αποδειχθεί τελικά φάρμακο. Ας μην έχουμε ισχυρές απόψεις και απόλυτες βεβαιότητες, ψηλαφητά θα προχωρήσουμε ούτως ή άλλως, και θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβουμε τι ακριβώς γίνεται τώρα και γιατί γίνεται. Το άλογο θα το αποδείξει ο δρόμος, τον άνθρωπο θα τον αποδείξει ο χρόνος. Ας χαλαρώσουμε λίγο όλοι μας κι ας απολαύσουμε το γέλιο που θα μας χαρίσει απλόχερα η Χρυσή Αυγή.

Παραδόξως όμως, όλα καλά θα πάνε στο φινάλε.


8 σχόλια:

  1. Μεγάλη κουβέντα είπες στην τρίτη παράγραφο, Ηλία.
    (αν και: μπορεί μεν, αλλά θέλει; Δεν είμαι βέβαιος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή, λες ότι θα τη δει μεγάλο κόμμα τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και θ' αρχίσει τις υποχωρήσεις; Τι να πω, θα είναι μεγάλη αυτοακύρωση.

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος8/5/12

    Βρε παληκάρια καλά τα λέτε και εν μέρει συμφωνώ, όμως αν στο
    μεταναστευτικό συνεχιστεί η ίδια μεταναστευτική πολιτική,τότε
    θα έχουμε τη χρυσή αυγή μονίμως στο ελληνικό κοινοβούλιο .. εκτός βέβαια κι αν σας αρέσει να αυτοπροσδιορίζεστε ως προοδευτικοί αποκαλώντας τους άλλους φασίστες και ακροδεξιούς.
    Αν γουστάρετε ο Αγιος Παντελεήμονας να βγάζει Μιχαλολιάκο ...
    κι εσείς να μέμφεστε τους φασίστες ... για λόγους ετεροπρροσδιορισμού .... εκτός βέβαια αν υπάρχουν και άλλα κίνητρα ... τα κίνητρα της Δράσης για παράδειγμα είναι πολύ
    σικ προοδευτικά ... τώρα βέβαια ο Σύριζα ξεκινάει κι ελπίζουμε να λειτουργήσει με όρους που δεν θα κάνουν την
    ελληνική κοινωνία διχασμένη στο μεταναστευτικό ... πρέπει να
    βρεθεί η επίπονη χρυσή τομή που θα κάνει την χρυσή αυγή μία
    ακίνδυνη παιδική χορωδία. Αν λοιπόν δεν σας ικανοποιήσει ο Σύριζα δείτε την νεοφιλελεύθερα πηγαίνετε στη Δράση,στη Δημοκρατική συμαχία εκεί οι άνθρωποι είναι πολύ σικ και λατρεύουν γενικώς τους λαθρομετανάστες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα λέμε από αύριο, έτσι; Απόψε δεν έχω άλλο μυαλό.

      Διαγραφή
    2. Σόρι, σε ξέχασα, το μυαλό μου είναι λιωμένο παγωτό! Ελπίζω να είσαι ακόμα εδώ. Λοιπόν για τα θέματα που θίγεις:

      1) Χρυσή Αυγή. Δεν τη βλέπω να σχετίζεται πρωτίστως με το μεταναστευτικό. Αρκετά ομοιόμορφα ήταν τα ποσοστά της σ' όλη την επικράτεια, ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν μετανάστες, ενώ διέπρεψε στις μικρές ηλικίες. Αυτό το τελευταίο υποδεικνύει ότι δεν μπορεί παρά να κρύβεται από πίσω της το 50% ανεργίας στους νέους. Άνεργοι και ημιαπασχολούμενοι πιτσιρικάδες, που βλέπουν το μέλλον τους χαντακωμένο και τη ζωή τους μίζερη. Τη δεκαετία του ’70 στην Αγγλία, οι αντίστοιχοι χαντακωμένοι πιτσιρικάδες έφτιαξαν εκεί το πολύ ενδιαφέρον κίνημα πανκ, εξέφρασαν έτσι τον θυμό τους. Το 2012 στην Ελλάδα, ψήφισαν ΧΑ. Ο καθείς και τα όπλα του. Μια κραυγή διαμαρτυρίας, αίσθηση αδιεξόδου και ματαιότητας, «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» – δηλαδή, θα καταστραφώ που θα καταστραφώ, να σας πάρω όμως κι εσάς μαζί μου.

      Μας λείπει εδώ πέρα η φωνή των ψηφοφόρων της ΧΑ, να καταλάβουμε γιατί έκαναν αυτό που έκαναν, πώς το ερμηνεύουν οι ίδιοι στον εαυτό τους. Είδα αυτόν τον ψηφοφόρο ΧΑ στον Σαραντάκο, lamproscrete (σχόλιο 66, 69, 72, 80, 81 κ.λπ.). Λέει πως είναι χαντακωμένος, εκφράζει οργή για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ειδικά για τον ΓΑΠ, και πιστεύει ότι η ΧΑ είναι η μόνη που θα αποδώσει δικαιοσύνη ("Τους ψήφισα για να βάλουν φυλάκη τους προδότες που ειναι ακόμα στην εξουσία και χαμογελάνε με υφάκι"), όλους τους άλλους τους βλέπει "μέρος του συστήματος".
      Όσο μπορώ να κρίνω απ' αυτό, η χρυσαυγίτικη ψήφος μοιάζει να είναι αρκετά παρόμοια με ένα μεγάλο μέρος της συριζικής ψήφου: οργή για ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, στήριξη σε κάποιον "αντισυστημικό" μπας και πραγματικά αλλάξει κάτι. Καμία έκπληξη λοιπόν που στη μετεκλογική δημοσκόπηση της MARC για τον ALPHA, ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων ΧΑ (16%) λέει ότι μετάνιωσε για την ψήφο του και θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ.

      Είμαι ίσως ο μόνος που δεν βλέπει την άνοδο της ΧΑ ως κάτι αποκλειστικά αρνητικό. Αν η παραπάνω ερμηνεία μου είναι σωστή, τότε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της δεν είναι καμένοι, σαν τους ίδιους τους χρυσαυγίτες, αλλά απλώς οργισμένοι, απελπισμένοι. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης στο πολιτικό παζάρι Αθήνας - Βρυξελλών - Βερολίνου το επόμενο διάστημα: "η λιτότητα που μας επιβάλατε έφερε τους νεοναζιστές στο κοινοβούλιο". Τους Γερμανούς ειδικά τους πονάει πολύ κάτι τέτοιο. Είδα ότι ο πρόεδρος του SPD χρεώνει τη ΧΑ στην Μέρκελ και στην πολιτική της. Με λίγη εξυπνάδα κι ικανότητα, μπορεί ακόμα και να χρησιμοποιηθεί η άνοδος της ΧΑ.

      Διαγραφή
    3. 2) Μεταναστευτικό. Είχα γράψει εδώ κάποιες σκέψεις παλιότερα, ισχύουν και σήμερα. Εν ολίγοις: είναι θέμα πολλών χρόνων, "λύση" δεν θα βρεθεί, μόνο μπαλώματα και κινήσεις ανάγκης, ενώ οι μετανάστες θα εντάσσονται αργά και σταδιακά στην ελληνική κοινωνία και πολιτεία καθώς θα αποταμιεύουν και θα αγοράζουν μικρές περιουσίες. Όπως περίπου έγινε με το αρχικό κύμα των Αλβανών, όπως έγινε και με τους πρόσφυγες μετά την Καταστροφή. Αν τυχόν είσαι κάποιο από τα τρολ εκείνης της ανάρτησης, ας το δεχτούμε ότι δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε, ούτε εσύ θα πείσεις εμένα ούτε εγώ εσένα. Το μέλλον θα δείξει κατά πόσο πέφτω μέσα ή έξω.

      Σόρι για την καθυστερημένη απάντηση!

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος20/5/12

    Δεν θέλω να σε πείσω, επέτρεψε μου όμως να διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες για την από εδώ και στο εξής πολιτική των ΗΠΑ στην
    Ευρασία,το ισλάμ από μόνο του είναι μία παγκοσμιοποίηση, η παγκοσμιοποίηση όμως όπως την γνωρίζουμε θα είναι ενιαία γιατί
    το ισλάμ δεν δέχεται παγκοσμιοποιητικούς πλουραλισμούς έξω από
    τους δικούς του. Το μέλλον θα έχει πολλές εκπλήξεις,γνωρίζουν ήδη πως το ισλάμ δεν αφομοιώνεται αλλά αφομοιώνει και αυτό είναι η αιτία που σύντομα θα μπει στο στόχαστρο μιάς πλανητικής αντιμετώπισης του.
    Σε βλέπω αρκετά αισιόδοξο με το φονταμενταλιστικό ισλάμ του
    Πακιστάν και του Αφγανιστάν,οι Αλβανοί προέρχονταν από ένα
    καθεστώς που περιόριζε δραστικά τις θρησκείες και φυσικά το
    Ισλάμ.Οι Αλβανοί αφομοιώθηκαν πολύ γρήγορα διότι και ενδυματολογικά αλλά και πόλιτισμικά ήταν έτοιμοι να μεταλαχθούν. Οι μετανάστες προερχόμενοι από χώρες αυθεντικού
    Ισλάμ ..ο χρόνος θα το αποδείξει.. δεν είναι Αλβανοί αλλά υπό
    καμία έννοια έλληνες πρόσφυγες προερχόμενοι από την Μικρά Ασία. Τα μεγέθη σασ είναι ετερόκλητα ... και ο χρόνος θα είναι ο μόνος μάρτυρας και για τους πιο ξεροκέφαλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος21/5/12

    Πρόσεξε,είπα ξεροκέφαλους,δεν είπα χοντροκέφαλους ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.